-
bu bir şiir değildir
tanıdığım insanlarla konuşmak istemiyorum.
bildiğim sorular verebildiğim cevaplar, mimikler, şakalar, eskilerden hatırat, hafızamdan yüzler görmek beni kusturuyor. aynı güzellemelere aynı tebessümler. duyulan sese, cevabım keskin ve net.
kısa.
alaycı ve uzamasını istemeyen bir kabalıkla.
dünyadan üç kere göçmüş de, mınakoyum isteksizliğiyle tekrar gelmişim gibi.
hiç tanımadığım insanlara yanaşmak istiyorum.
beni ipleyip yüz bile vermesinler, sorular sorayım sorular sorular, herifler duyup da dinlemesinler. ağzımla salyalarla, olanca yavşaklığım yüzünden boyum kısalsın. yüzüm karısını ağasına pazarlamakla meşgul yezid rençber yüzü. memelerinde otağı kuracağım kat kat boyalı ablalara sulu sepken yanaşıp, sosyal sınıflarına merdiven dayamak istiyorum. kolluk kuvvetleri de herzamanki işbazlıklarıyla merdivenimi itsinler. kamuflajlar içinde işaret fişekleri patlatayım.
en iyisinin minakoyyum. gönlümün kuşu ölmüş.
esrarengiz bir tebeşirle alnıma işaret koymuşlar da
akşam afyonkeş yiğitler beni becermeye gelcekler gibi yorgun ve umutsuz. um.
bi boka da benzemedi
-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder