Anne,
Anne, ben çok unuttum, O beni hep göğsüne aldı, kimseler bilmiyor. Onun bu yüce gönlü beni delirtiyor Anne. Ben yokmuşum gibi davranıyor ta ki ben de o yokmuş gibi davranayım. Ben yapamıyorum işte anne. Ellerim yapamıyor, beynimi kapatıyorum, beynime ot tıkıyorum, sulara basıyorum. Anlıyor musun Anne. Anne.
Sen hani beni giydirir ve tembihlerdin, Beni tembihle Anne. Bana, biz yabancıyız burada de, kimsemiz yok de, bana kendimizi unutmamı tembihle, herkese benzemeyi, sineye çekmeyi, susmayı, duymamış gibi yapmayı, yutkunmayı, beni tembihle Anne. Ben önlüğümdeyim, sen ne kadar da herkes gibisin sevincindesin Anne.
Anne, ben çok unuttum. O beni çok seviyor gibiyim. Bizim bey sevgisini hiç belli etmez sevgilerindeyim. Beynime ot tıkayınca vicdanımdan cıyaklıyor, ya da suya sokunca koca kafamı. Ya da tenimi bırakınca terlerine ötelerin. O zaman diyor, ben varım, heeey. Ben varım, sen varsın ve Annen.
Anne, biz mutsuzsak, biz kötüyüz demek. Ötesini kimse dinlemiyor.
